ZINACANTÁN, MEKSİKA – Pedro González Hernández, krizantemler, bebeğin nefesi ve kırmızı, pembe, sarı ve beyaz, henüz tam açmamış güller arasında yavaşça yürüyor ve kusur veya hastalık izleri arıyor.
“Bu serada sadece 10.000 bitki var” diyor. “En küçüklerinden biri.”
Güney Meksika’daki Chiapas dağlık bölgelerindeki bu belediyede yetiştiriciler, arazinin yaklaşık %40’ını çiçeklerle işliyor. Zinacantán’da yaklaşık 1.200 çiçek yetiştiricisi var ve bunların çoğu, ailesi 15 yıl önce fasulye ve mısırdan uzaklaştıklarında çiçek yetiştirmeye başlayan 26 yaşındaki González Hernández gibi Maya Tsotsil küçük ölçekli yetiştiricileri. Başlangıçta 1973’te devlet desteğiyle geliştirilen ticari çiçekçilik, şimdi yerel ekonominin ve kültürün temel dayanağı: Düğünler, vaftizler ve doğum günleri sırasında çiçekler panteonları ve kiliseleri süslüyor, dağlarda ise tahmini 5.000 sera bulunuyor. Bununla birlikte, bunun çoğu, giderek istikrarsız hale gelen ithal girdilere dayanıyor.
González Hernández, çiçeklerinin ihtiyaç duyduğu fungisitlere, yaprak spreylerine ve kök gübrelerine atıfta bulunarak “Kimyasalların fiyatları iki veya üç katına çıktı” diyor. Meksika’nın merkez bankası Banco de México’ya göre, ülke nitrojen gübresinin üçte ikisini ithal ediyor ve bunun çoğu Rusya’dan. “Savaş yüzünden olduğunu söylüyorlar. [in Ukraine]çünkü kimyasalların bir kısmı oralardan geliyor ve savaşla birlikte ayrılamıyorlar.”
Tedarik zinciri kesintisi, 42 yaşındaki Julio Martín Hernández Pérez’i o kadar sert vurdu ki, gelirini inşaat işleriyle tamamlıyor. Geçen yıl, bir torba gübre 500 Meksika pezosuna (25 dolar) mal oldu; şimdi 1.500 pesoya (76 $) mal oluyor. “Şu anda sadece çiçekli üç seram var” diyor. Girişimin uygulanabilir olması için iki tane daha eklemek istiyor. “Biriktirmeye çalışıyorum… ama yavaş ilerliyor çünkü artık her şeyin fiyatı arttı.”
Hernández Pérez, bir sera kurmanın 50.000 pezoya (2.546 $) kadar bir ilk yatırım gerektirebileceğini söylüyor. Bu, yeterli su ve elektriğe sahip arazinin kiralanmasını ve yapı için örtü, kereste, zımba teli ve çivi gibi kalın plastik gibi malzemelerin yanı sıra çiçek fidelerinin satın alınmasını içerir. Chiapas Özerk Üniversitesi’nde ekonomi profesörü olan Jorge Alberto López Arévalo, bunu başarmak için “mükemmel çiçekler yetiştirmek için gerekli kimyasal girdileri satın alabileceğinden de emin olması gerekecek” diyor. Zinacantán gibi yerlerde fiyat artışlarının çiçekçiliği tehdit ettiğini söylüyor.
Zinacantán belediye yetkilileri yorum taleplerine yanıt vermedi.
Yerel yetiştiriciler varoluşsal bir kasvet hissetmekten kendilerini alamıyorlar. González Hernández, “Çiçekler harika bir hediyedir” diyor. “Güzellikleri ile sevgiyi, şefkati ve hatta hayranlığı aktarabilirler. Ama yaşamak için gerekli değiller. Bu yüzden insanların onları satın almak için bekleyebileceği zamanlar oluyor.”
San Cristóbal de Las Casas’ta aranjman satan ve çiçeklerini Zinacantán’dan temin eden Araceli Montes, fiyat artışlarının sonunda tüketiciye aktarıldığını söylüyor. “Geçen yıl boyunca, çiçek fiyatları kaotikti ve sürekli artış halindeydi. Genellikle iki buçuk pezoya mal olan bir gül, bayram sezonunda 10 veya 12 pesoya mal olabilir – ama dikkat edin, aynı çiçek geçen yıl bir pezo, bir buçuk pesoya bulunabilirdi.
Ancak diğerleri fırsatı seziyor. Tarım ilacı tedarikçisi olmasına rağmen Zinacantán’daki yetiştiricilerin kompost ve biyolojik gübre gibi doğal girdilere geçmeyi düşündüklerini öne süren bağımsız bir danışman olan ziraat mühendisi Ambrosio Díaz Santiz, çiçekçiliğin şu anda dışarıdan gelen kimyasal girdilere bağlı olmasının ne mümkün ne de ekolojik olarak sürdürülebilir olduğunu söylüyor. Bunlar yerel kaynaklı oldukları için uluslararası jeopolitik dalgalanmalara karşı daha az hassastırlar; ayrıca tüketiciler ve yetiştiriciler için daha az zararlıdırlar.
“Çoğu zaman, kalıcı teknik destek olmadığı için tarım kimyasallarının gelişigüzel kullanımı var” diyor. “Yetiştiriciler, yüzlerindeki mendiller veya uzun kollu gömlekler dışında korumasız tarım kimyasalları uyguluyor.” Zehirli kimyasalları kullanmayı genellikle arkadaşlarının ve ailelerinin deneyimlerine dayanarak veya seralarda riskli deneyler yoluyla öğrendiklerini ve bunun da sağlıkla ilgili endişelere yol açabileceğini ekliyor.
Díaz Santiz, “Bugünlerde tüketiciler organik gıda ürünleri talep ediyor” diyor. “Öyleyse kimyasal içermeyen, mükemmel olmayabilecek ama kimyasal içermeyen, kokusu ve dokunuşu sağlıklı olan çiçekleri neden düşünmeyelim?”
Hernández Pérez tam olarak bunu deniyor. Şimdi seralarından birinde toprağı gübrelemek için kompost kullanıyor. “Çiçekler küçük” diyor ve çiçek açmalarının da daha uzun sürdüğünü ekliyor. Bazen taç yapraklarda veya yapraklarda renk solması olabilir. Bu küçük görünebilir, ancak bu sektörde görünüş önemlidir. Kimyasal içermeyen çiçekler için önemli bir pazar olmadığını söylüyor.
“Kimse lekeli bir gül almak istemez. Herkes büyük, güzel ve pürüzsüz çiçekler veya tomurcuklar ister.”
Kaynak : https://globalpressjournal.com/americas/mexico/supply-chain-disruption-threatens-chiapas-flower-industry/