Big Tech gazetecilik için ödeme yapmalı mı? Haber endüstrisinin her geçen gün daha da aciz hale gelmesiyle, tartışma acil hale geliyor. Medya başarısızlıkları için başarılı bozucuları cezalandırmanın adaletsiz olduğunu öne süren bir bırakınız yapsınlar argümanı sunar. Ancak topluma daha büyük resme bakması tavsiye edilir.
Ekonomi belli. Geçen yıl, gazete endüstrisi sadece reklamda 10 milyar dolardan az bunların yaklaşık yarısı dijitaldi; Basılı reklamlar düşerken dijital kısmın biraz artması bekleniyor.
Öte yandan Google, tanıttığı daha fazla 200 milyar dolar dijital reklam geliri. Google ve Facebook birlikte toplam dijital reklamcılığın yaklaşık dörtte üçünü oluşturuyor ve beş yıl öncesine göre paylarını ikiye katlıyor. Twitter olgunlaşırsa, ürününde görünen en yüksek haber içeriği oranına sahip olduğu için bu da bir faktör olacaktır. LinkedIn de düşünülebilir.
Şimdilik, inanılmaz derecede karlı bir niş içindeki sanal tekeli ile Google, muhtemelen ana sorundur. Haber içeriğinin kullanıcılar tarafından veya haber platformlarının kendileri tarafından yayınlandığı sosyal medyanın aksine, Google, haber içeriğini doğrudan ve aktif olarak reklamını yaptığı ürünlere, arama sonuçlarında dağıtır. ve haber toplama sayfalarında.
Yalnızca başlıkların, fotoğrafların ve bazı metinlerin gösterilmesinin adil kullanım olduğu iddia edildi (mahkemede önemli bir başarı ile). Yayıncılarla çeşitli anlaşmalar yaptı – Google müzakereleri her sona erdiğinde AP’nin sinirlerinin yıprandığını hatırlıyorum – ama tutumluluğu etkileyiciydi. Anlatı, yayıncıların sayfalarına verilen bağlantıların sağladığı değerin, herhangi bir reklam saptırmasından daha ağır bastığıydı.
Dünyanın birçok yerinde çatışmalar yaşandı.
Almanya’da, önde gelen yayıncı Axel Springer kısa bir süre isyan etti, ancak yönlendirmeleri kaybetmenin site trafiğini ürkütücü derecede etkilediğini (ki bu da reklam gelirlerini aşağı çekecekti) fark edince geri adım attı; bu da Google’ın mantığını destekleme eğilimindeydi. İspanya’da, Google Haberler yedi yıldır gitti yerel halkın makul kabul ettiği şartlara yaklaşmak yerine. Ancak Avustralya farklı çıktı: ülke, teknisyenlerin istediğinden daha yüksek ödemeler uygulamaya çalıştı ve Facebook’ta kısa bir süre haber alındıktan sonra, geri adım atan ve bir ücreti kabul eden Big Tech oldu. daha yüksek – şimdi yılda yaklaşık 150 milyon dolar – kanunla garanti altına alınmış.
Şimdi Amerika’da benzer yasalarla yayıncılara yardım etmekten söz ediliyor: Sen. Amy Klobucharyakın zamanda önerilen yasa tasarısı, Gazetecilik Yarışması ve Koruma Yasası.
Belirli bir yasa tasarısını savunmuyorum. Google ve diğer teknoloji şirketlerinin pazarlık yaptığı doğru. en iyi fırsatlar son yıllarda. Ancak haber medyası bu platformlara sundukları devasa katma değerden paralarının karşılığını alamıyor ve onlara baskı yapmak doğru olan şey.
Büyük teknoloji liderliği almak ve içeriği platformlarında öne çıkan satış noktalarına bir düzeyde adil dağıtım sağlamak için özel bir medya fonu oluşturulmasını önermek akıllıca olacaktır. Mevcut adaletsiz durumdaki öfkeyi hafifletecek ve onlara Kongre’de Ana Cadde puanları kazandıracaktı. Bazıları bunun teknolojiye aşırı kontrol sağladığını iddia edebilir, ancak elbette yasal tehdit devam edecek ve yeni durum, birçok sesi temsil eden bir avukat tarafından yönetilebilir.
Buna karşı argüman, temel olarak teknoloji devlerinin parlak olduğu ve haber endüstrisinin dijital alanda bir şeyleri çözememiş aptallar tarafından yönetildiği fikrine dayanıyor. Teknoloji, haber medyasının reklam pastasını çalmadı ve haber medyası, bu gelirleri zaten hak ettiklerini düşünmekte aşırı derecede haklı. Bunun yerine, argüman şöyle devam ediyor: Dijital bozucular, müşterileri hedeflemek ve sonuçları raporlamak için daha iyi yollar yarattı ve bu nedenle, tahminlerde yuvarlanan ve bu nedenle verimsizliğe ve israfa eğilimli bir reklam paradigmasını geliştirdi ve hatta düzeltti.
Bir Politico makalesinde, Jack Shafer hatta herhangi bir müdahalenin olacağını kanıtlamadan öngördü. doğrudan devlet hibelerinin öncüsü olmak (sanki herhangi bir biçimde dünyanın sonu gelecekmiş gibi).
Literalist yaklaşımda kanıtlar vardır. Birinin basılı bir reklamı okuduğunu veya bir reklam panosu gördüğünü kanıtlamak zordur, ancak tıklamalar doğru bir şekilde ölçülebilir (bu arada, görüntüleme sayısı çok daha az). Böylece, Disruptors, video oyunları ve benzerlerinde heyecan verici yeni envanterleriyle büyük bir değer sağladı ve gerçekten de genel pastayı artırdı.
Yanlış olan şu ki, oyunda zaten bir adaletsizlik yok. Big Tech gerçekten de dengesiz bir müzakere durumu yaratan büyük bir avantaja sahiptir.
Reklam, büyük ölçekte en iyi sonucu verir. Teknoloji platformları böyle bir erişime sahiptir çünkü ürünleri tanım gereği küreseldir ve kültür, dil, coğrafya ve siyasetten bağımsızdır.
Böylece ağ etkisinden yararlanırlar. Bu, insanların Facebook’a gitmesi anlamına geliyor çünkü birçok kişi orada – içerik sitelerinde aynı şekilde var olmayan motivasyonel bir dinamik. Facebook dünyadaki herkesi birbirine bağlayabilir ve herkesin istediği haberi (veya herhangi bir içeriği) kullanmasına izin verebilir.
İnternetin ve dünyanın tüm insanlarını gerçek zamanlı olarak birbirine bağlama yeteneğinin doğal bir sonucudur. Sosyal medya siteleri her şeyi yakalama noktaları haline geldi.
Bunun bir içerik sitesi tarafından elde edilmesinin hiçbir yolu yoktur. Hedef kitlesi her zaman çok daha küçük olacaktır, çünkü bu bir platform değil, bir içerik kümesidir ve izleyicileri bu içeriğe dahil etme yeteneği coğrafya, konu, stil, dil ve kalite nişlerine bağlıdır. Haber endüstrisi bir araya gelip her şeyi tek bir siteye koyamaz – Norveç sporları, Japon meseleleri, Mısır sporları ve Amerikan siyaseti. Pek uyumlu bir girişim olmazdı.
Bu ölçek, Big Tech’e toplum için tehlikeli ve müdahaleye davet eden bir zevkle kullanmaya devam ettiği inanılmaz bir müzakere avantajı sağladı. Sanki hayatları ona bağlıymış gibi dolar üzerinden peni ticareti yaptılar.
Bununla ilgisi olmayan, haber endüstrisi korkunç bir daralma içinde ve birçok yönden iflas ediyor ve büyük bir kısmı yok oluyor.
yaklaşık yarısı Amerikan günlük gazeteleri zaten yatırım grupları tarafından kontrol ediliyor, çoğu kârlılık zorunluluğuyla ve halkın bilgiye olan güveni konusunda endişe duymadan. Hakkında 1800 Amerikan gazetesi kapatıldı yirmi yıldan daha kısa bir sürede, birçok yeri yerel haber çok az veya hiç yok. Amerikalıların çoğu şimdi sosyal ağlarda bilgi almakaşırılık ve saçmalık alanı olabilen ve okuyuculara adil bir şekilde sunulan yeni bilgilerle meydan okumak yerine mevcut bakış açılarını güçlendirme eğiliminde olan.
Purists, değişimin ve bozulmanın her zaman gerekli olduğunu ve modası geçmiş endüstriyi bırakacağını söyleyecektir. Ancak bu Darwinci zorunluluk, haber medyasının bir kamu malı olarak rolünü görmezden geliyor.
Medeniyetin daktilolarından ve seyahat acentelerinden kurtulması bir şeydir. Ne olmadan kendini bulmak başka Carl Bernstein “gerçeğin elde edilebilecek en iyi versiyonu” olarak adlandırılır.
Dan Perry, Yönetici Ortağıdır Thunder11 iletişim ajansı. Daha önce Orta Doğu, Avrupa ve Afrika’da Associated Press’i yönetti, İsrail’deki yeni şirketlerle çalıştı ve reklam teknolojisi endüstrisinde yönetici olarak görev yaptı.
Bu bir görüş yazısıdır. Bu yazıda ifade edilen görüşler yazarın sorumluluğundadır.
Kaynak : https://www.newsrust.com/2022/09/yes-big-tech-should-pay-more-for-news.html